DAN SRPSKE POBEDE U PRVOM SVETSKOM RATU 11.NOVEMBAR 1918. ^Featured

Dan Pobede u Prvom svetskom ratu 11. novembar je dan sećanja na najveće ratnike i junake, učesnike najveće ratne poašasti u kojoj je braneći sebe učestvovala Srbija,  podnela  najveće žrtve, i razaranja. 

Srbija je odnela najveću pobedu u istoriji - u Kolubarskoj bici protiv Auatrougarske vojske  1914. godine.

Nedelju dana nakon Austro-Ugarske, kapitulirala je i Nemačka, 11. novembra 1918. godine, čime označen kraj Prvog svetskog rata. U celom svetu 11. novembar obeležava se kao Dan pobede u Prvom svetskom ratu, dan kapitulacije Nemačke!

Srbija je preskupo platila pobedu u Prvom svetskom ratu. Zemlja je bila razorena, a njena privreda opljačkana i uništena. Ljudski gubici bili su stravični. 

Prema podacima iznetim na Mirovnoj konferenciji u Parizu stradalo je 1.247.435 vojnika i civila ili oko 28% ukupnog broja stanovnika. Najviše je gubitaka bilo među muškom populacijom između 18 i 65 godina starosti, čak 57%. Veliki broj invalida i gotovo pola miliona dece koja su ostala bez roditelja bili su takođe tragični bilans Prvog svetskog rata za Srbiju. Posledice ovog demografskog udara srpsko društvo je osećalo tokom čitavog 20.veka.

U Novom Sadu je 25. novembra održana Velika narodna Skupština Srba, Bunjevaca i ostalih Slovena u Baranji, Bačkoj i Banatu. Preko 700 izabranih predstavnika jednoglasno je odlučilo da se ove oblasti direktno prisajedine Srbiji. Dan ranije na Narodnom zboru održanom u Rumi, to su odlučili i Srbi iz Srema. Velika narodna skupština srpskog naroda u Crnoj Gori održana 26. novembra u Podgorici odlučila je da se Crna Gora ujedini sa Srbijom pod dinastijom Karađorđević.

Posle svih ovih događaja regent Aleksandar Karađorđević je 1. decembra 1918. godine, u prisustvu delegacije Narodnog vijeća iz Zagreba, proglasio stvaranje Kraljevstva Srba, Hrvata i Slovenaca. Nova država je obuhvatala teritoriju od 247.542 kvadratna kilometra i imala je oko 12 miliona stanovnika. Ona nije odmah bila međunarodno priznata pa ju je na mirovnoj konferenciji u Versaju zastupala delegacija Srbije.

Politička i intelektualna srpka elita i regent Aleksandar Karađorđević i vlada su ujedinjenje videli kao istorijsku priliku koja se ne pruža svakoj generaciji. Smatrali su da ne treba propustiti šansu da se svi Srbi i drugi južni Sloveni okupe u jednu državu. Razloga koji su opravdavali takvo gledište bilo je mnogo, a pre svega politički, ekonomski, kulturni, vojno-strateški... a primer su bili Nemačka i Italija, koje su ujedinjenjem izrasle u velike sile, iako su pre toga bile regionalno i kulturno razjedinjene. U tom trenutku se činilo da je bratsko ujedinjenje moguće i istorijski opravdano.

Srbija je u ratu za stvaranje zajedničke države podnela ogromne ljudske i materijalne žrtve, i u nju ugradila svoju državnost. Sled istorijskih događaja u XX veku, doneo je katastrofalne posledice po Srbiju, najveću pobednika  u Prvom svetskom ratu, a od 1980. na udaru prozapadne Evrope, posebno Amerike. Od razbijana Kraljevine Srba, Hrvata  i Slovenaca, kasnije Jugoslavije  najviše su profitirali saveznici gubitnika, fašišta i  nacista!

Slava svim srpskim junacima i žrtvama Prvog i Drugog svetskog rata, i fašističke NATO agresije 1999.godine!      

.