U Beogradu se uoči Dana Republike eks SFRJ okupljaju košarkaši junorske reprezentacije Jugoslavije 1976. šampioni Evrope da obeleže jubilej. Predvodiće ih pomoćnik selektora Duda Ivković, jer je selektor besmrtni Luka Srančoć je preminuo 2.junaura 1990. godine u svom Valjevu.

Podsećamo, pre godinu dana, uleto 2015, takođe Valjevac, Vladimir Đokić je sa mladom reperezentacijim Srbije postigao još veći uspeh, postao je šampion Starog kontinenta u Italji, posle briljante seezone sa Metalcem u Aba ligi.

Beograd će sutra ponovo dočekati zlatne juniore sa Evropskog šampionata košarkaša u Santijago de Komposteli 1976.

Valjevac Luka Stančić je posle ulaska sa Metalcem u najjaču ligu u Evropi, u SFRJ 1973, napustio “svoj dom” halu sportova, imena „15. septembar" i z Valjeva otišao u Sarajevo na kormilo šampiona Ebrope Bosne, umesto Boše Tanjevića.

Stančić je kao savezni trener mlađih kategorija je 1976. na EP u Španiji osvojio zlato. Na SP u Sao Paolu 1979. sa juniorima SFRJ bio je 4, pre toga u Italiji 1978. je bio treći a 1980. u Celju drugi. Sa kadetima plavih u Siriji je šampion Evrope 1979, a srebrni u Francuskoj 1977. Na Balkanskim šampionatima juniora osvojio je zlato u Kragujevcu 1979, srebro u Turskoj 1976, u dve bronze u Rumuniji 1972. i Turskoj 1980. BIo je o pomoćnik Ranka Žarevice na SP u Kolumbiji 1982. gde je seniorska reprezentacija Jugoslavije osvojila bronzanu medalju. Stančić je 1980. preuzeo novosadsku Vojvodinu,a posle novog povrattak u Valjevo bio je 1988. u Kuvajtu. Iznenadna smrt ga je zatekla na kormilu Metalca 2. januara 1990, a imao je samo 51. godinu.

Luka Stančić je bio nepreveziđeni trener - stvaralac mladih košarkaša, pedagog, neretko i „drugi otac" strog, pravičan,voljen i poštovan, uvek podredjen radu i jednom cilju, uspehu.

A uspomena na prvi trofej Luke Stančića traje.

Momci koji su pre 40 godina iz Šapnije doneli zlato , danas među živima nije samo trener Luka Stančić, če se okoupti bez Luke Stančića, a “prozivku će izvršiti” Lukin pomoćnik Dušan Ivković.

U okviru memorijalnog turnira veterana „Dragiša Šarić”, zlatni juniori iz Španije će se predstaviti za vreme turnira, sutra (subota), a postoji i mogućnost da odigraju revijalni meč dva puta po pet minuta protiv jedne strane selekcije veterana, predvođene Džimom Svinijem.

Članovi tog juniorskog tima, koji je u finalu savladao Sovjetski Savez(SSSR) sa 92:83, bili su: Mile Stanković (Radnički, Beograd), Aleksandar Petrović (Cibona), Pero Vučica (Jugoplastika, Split), Predrag Bogosavljev (Crvena zvezda), Damir Pavličević (Cibona), Stevo Vukasović (Željezničar, Sarajevo), Branko Sikirić (Cibona), Željko Pribanović (Zadar), Mladen Ostojić (Bosna), Čedo Brborić (Igman, Sarajevo), Miodrag-Miško - Marić (Partizan), Rade Vukosavljević (Crvena zvezda). Metlačevo dete Marjan Đurić

Za selektor čuvenog valjevskog stručnjaka Luku Stančića nekadašnji pomoćnik Dušan Ivković danas opisuje kao „kamen temeljac podviga u Španiji”:

"Osvojili smo zlato zahvaljujući timskom duhu i velikom radu iza kojeg je stajala čvrsta ruka Luke Stančića. Bio je jedan od najvećih trenerskih entuzijasta i zanesenjaka čija predanost je bila temelj uspeha te generacije koju je domaća javnost otpisala pred put u Španiju. Danas, kada naša košarka opet beleži zapažene rezultate, više nego ikada su nam potrebni treneri tog kova koji su bukvalno živeli za košarku.

Čedo Brborić i Mile Stanković, koji su preuzeli na sebe zadatak da okupe nekadašnje saigrače, očekuju da barem devetorica članova tog tima budu sutra u Beogradu. Izvesno je da neće moći da dođu Predrag Bogosavljev (zbog obaveza u FIBA) i Damir Pavličević (privatne obaveze), a Aleksandar Petrović još nije potvdio dolazak.

Na šampionat u Španiji junioroe SFRJ su otputivali bez pompe bez zvučnih imena kao u prethodne dve koje su 1972. i 1974 takođe bile šampioni. Na prvenstvu u Zadru 1972. za reprezentaciju su igrali Kićanović, Delibašić, Todorić, Jerkov, Žižić i ostali, u Francuskoj 1974. Skroče, Nakić, Knego, Radovanović, Žižić... Po imenima ova selekcija je bila znatno slabiji ali je imala timski pobednički duh dovoljan da se osvoji zlato.

Prvenstvo je održano od 3. do 12. avgusta, a Sovjetski Savez je direktno iz Montreala, sa tek završenih Olimpijskih igara, pridodao satavu gorostasa Vladimira Tkačenka (221 cm). Sovjeti su već vidiel zlato u svojim rukama posebno posle pobede u grupi (72:71).

U finalu su Luka Stančić i Duda Ivković nadmašili su kolege sa protivniče klupe i sjajnom taktikom Jugoslavija je stigla do pobede 92:83 (44:48). Tkačenko je u meču za zlato bio najefikasniji sa 30 poena, a u jugosovensko timnu Marić i Vukosavljević po 19. Za sovjetsku ekipu igrali su i neki budući asovi kao što su Belostenji, Tarakanov i Lopatov, tast Andreja Kirilenka.

Zvezdino dete sa Kališa Rade Vukosavljević je proglašen za najboljeg igrača turnira. Sjajno je odigrao finale, a svima je ostao u pamćenju njegov lob-šut s noge kojim je sa lakoćom prebacivao visoke sovjetske centre .

Tek 22. godine posle smrti legendarnog valjevskog, srpskog i jugoslovenskog trenera Luke Stančića Valjevci su 2012, organizovali Memorijalni humaturni turnir, posvećen velikanu košarkaškog sporta, a medju učesnicima, pored klubova iz bivše SFRJ je bio jedan iz Španije i Italije.

Grad Valjevo u letnjim mesecima ima dovoljno prostora i mogućnosti da bude organizator i domaćin festivala sporta, poput fudbaskog turnira u Vijaredju, ili malo istočnije pored Jadranskog mora, u Teramu, nestvarnog šampionata sveta za mlade u rukometu.

SPORT FEST bi bila jedinstvena prilika da u julu i avgustu opusteli grad oživi. Igrali bi se košarka, fudbal, rukomet odbojka, vaterpolo...

Valjevu u pohode bi došla mladost Evope i naravno Srbije, da na sporstkim borilištima pokaže šta zna i koliko vredi. Mlade Valjevke i i Valjevci, volonteri, promovisali bi lepote svog grada i okruženje, usavršili znanje stranih jezika, a u ulozi domaćina i službenih lica, otvoriili bi vrata, sebi sutra u Evropi. Možda nekad i zaživi za sada samo ideja, i Valjevo postane ono što nikada nije bilo, centar okupljanja mladih iz celog sveta. Jedinstvena promocija sporta, kulturne baštine i turističkih lepota bi Valjevio istinski učinili gradom mladih.

Finansijski efekti bi doneli konačno uslove i za vrhunske domete valjevskih sportista.Ali za prave poteze nikada nije kasno, možda Festival sporta zaživi već 2017. gidine, uz podršku Vlade Srbije pre svega

Kako tvrde mediji u Hrvatskoj najbogatiji i najmoćniji klubovi Evrope od 2021. godine započinju svoju Superligu, pojačanu najmoćnijima a iz Južne Amerike i Azije. Pošto će takmičenje biti zatvoreno, kao Evroliga u košarci, sledi organizovanje “zapostavljenih” u stavaranje regionalnih liga. Domaći šampionati gube svaki smisao.

Jedina šansa da se preživi je saznaje portal Index, je formiranje pravljenje regionalnih liga. Skandinavci su već počeli pregovore oko formiranja zajedničke lige sa Belgijancima, Holanđanima, Škotima...

“Jasno nam je da se veliki ponašaju kako žele, a mi moramo da pronađemo način da budemo atraktivni sponzorima kako bi mogli da privučemo dobre igrače i trenere. Zato je osnovanje regionalne lige esencijalno” smatra Anders Horsholt, direktor danskog prvaka Kopenhagena.

Za prostor bivše Jugoslavije predviđena je nova zajednička liga, u kojoj bi igrali Partizan Zvezda, , Dinamo, Hajduk, Sarajevo, Vardar, Maribor, Budućnost...

Problem je ako bi se igralo regionalne takmičenje, kao i u Superligu, klubovi ne bi igrali u u domaćem prvenstvu, u tom slučaju obesmišljenog i besmislenog .

Povodom osme godišnjice smrti jednog od najvećih sportista 20. veka sa prostora eks Jugoslavije, legendarnog boksera Mate Parlova, na pulskom groblju su se okupili bivši reprezentativci Jugoslavije i osvajači svetskih i olimpijskih medalja iz cele nekadašnje zajedničke države.

Najvećem šampionu boksa SFRJ Mate Parlovu preminulom 29.jula 2008.godine na Pulskom groblju poklonile su se kolege šampioni: Tadija Kačar, Dragan Vujković,Zvonko Vujin, Damir Škaro, Mirko Puzović, Pero Tadić, Milivoj Labudović, Oto Gerlić i Vlado Premuž, trener Aldo Buršić... Svi oni su došli da se prisete najvećeg među njima, koji im je, kako su sami rado ističu, bio uzor i putokaz.

Došli smo da se još jednom poklonimo najvećem od nas, jednoj od najznačajnijih ličnosti bivše Jugoslavije. Njegovo ime govori o uspehu i predanosti, upornosti kojom je postao najbolji na svetu, kazao je, između ostalog, Tadija Kačar, osvajač srebrnih medalja sa Olimpijskih igara u Montrealu 1976. i svetskog prvenstva u Beogradu 1978. godine

Nikad nacionalista, uvek Jugossloven i građanin sveta Mate Parlov je Parlov je bio olimpijski pobednik na Igrama 1972. godine u Minhenu, svetski prvak u Havani 1974. godine, dvostruki šampion Evrope u poluteškoj kategoriji. Kao profesionalac bio je prvak Evrope i sveta u WBC verziji. Osvajao je brojna domaća takmičenja, osam puta prvak Jugoslavije, dva puta pobednik Zlatne rukavice, pet puta najbolji na Balkanu.

Kao amater imao je 310 borbi i samo 13 poraza. U profesionalnoj karijeri na 29 mečeva je zabeležio 24 pobede, tri poraza i dva nerešena meča. Mate Parlov je preminuo je 29. jula 2008. godine od raka pluća